Thorin II był synem Thraina II i wnukiem Throra, ostatniego króla pod górą. Przeżył zagładę Ereboru w 2770 roku Trzeciej Ery, gdy miasto upadło z powodu ataku smoka Smauga. Wraz z ojcem i dziadkiem poprowadził ocalałych na południe- ostatecznie krasnoludy osiadły w Górach Błękitnych, gdzie w Ered Luin rozpoczęły nowe życie. Niestety w 2790 roku TE Thror opuścił swe plemię i wyruszył w podróż, z której już nie powrócił. Próbował przedostać się do Morii, lecz Khazad-Dum należało wówczas do orków. Thror został schwytany i zabity przez Azoga Plugawca, białego orka, który zbezcześcił ciało krasnoluda. Dziewięć lat później Thorin i Thrain pomścili Throra w bitwie w Azanulbizar, zabijając Azoga. Wówczas Thrain stracił oko, a Thorin zyskał swój przydomek Dębowa Tarcza, bowiem pozbawiony oręża walczył za pomocą dębowego konara. Po nierównej walce nie udało się krasnoludom odzyskać Khazad-Dum, toteż pozostali przy życiu powrócili do Ered Luin. Jednak w 2841 roku TE plemię Durina opuścił Thrain, który chciał odzyskać Erebor. Gnany żądzą złota wyruszył wraz z innymi krasnoludami, ale został pojmany przez Saurona i uwięziony w Dol-Guldur, gdzie ok. 2850 roku TE zmarł. Wówczas Thorin został przywódcą plemienia Durina. Przez ponad sto lat gromadził dobra i rozwijał swą nową siedzibę, wzrastała też liczebność mieszkańców Ered Luin.
Thorin marzył o odzyskaniu Ereboru i przywróceniu swemu ludowi dawnej chwały. Nigdy nie zapomniał swego pochodzenia i dziedzictwa, dlatego w 2941 roku wspierany przez czarodzieja Gandalfa Szarego postanowił odbić Erebor. Zebrał wokół siebie dwunastu krasnoludów, którzy stworzyli kompanię Thorina. Dołączyli do nich Gandalf i hobbit Bilbo Baggins. Wyprawa Thorina powiodła się i miasto powróciło do krasnoludów. Jednak wieść o śmierci smoka z rąk Barda Łucznika z Esgaroth rozniosła się po Śródziemiu i ściągnęła do Ereboru zastępy orków i wargów. U bram miasta rozgorzała Bitwa Pięciu Armii, w której zjednoczone armie ludzi, elfów i krasnoludów starły się z siłami ciemności. Thorin poległ w walce wraz ze swymi ukochanymi siostrzeńcami, Filim i Kilim, którzy próbowali go bronić. Został pochowany w Ereborze, do którego zawsze pragnął powrócić. Bard złożył na jego piersi Arcyklejnot, symbol kransoludzkiej władzy pod górą, a Thranduil Orkrista, elficki miecz należący do krasnoluda.
Thorin był dumnym i upartym krasnoludem. Nienawidził elfów, bowiem Thranduil nie przyszedł z pomocą jego ludowi, gdy Erebor został zaatakowany przez Smauga. Przez to z niechęcią gościł w Rivendell i słuchał rad Elronda. Szczególną miłością darzył synów swej siostry Dis- Filego i Kilego. Czuł się za nich odpowiedzialny podczas swej wyprawy, zwłaszcza martwił się o młodszego Kilego. Troski i gniew sprawiły, że krasnolud ten miał surowe oblicze i sprawiał wrażenie groźnego i ponurego. Thorin był silny i zdecydowany, cechowały go odwaga i powaga, toteż był szanowany i traktowany z respektem przez swych współplemieńców. Samą swą postawą wzbudzał szacunek, a jego spojrzenie zdradzało wielką mądrość. Chociaż nigdy nie zasiadł na tronie, to mimo to przez plemię Durina uważany był za króla.