Legolas, zwany Zielonym Liściem, był księciem elfów z Mrocznej Puszczy, synem króla Thranduila. Jak każdy leśny elf szczególną atencją darzył drzewa i rośliny, rozumiał ich mowę i z łatwością się wśród nich poruszał. Las był jego naturalnym środowiskiem i w nim czuł się on najlepiej. Legolas był doskonałym łucznikiem, nigdy nie chybił celu; świetnie radził też sobie z walką wręcz przy pomocy długich noży. Miał wyostrzone zmysły i lekkie ruchy (śnieg i ziemia nie zapadały się pod jego stopami).
Legolas był reprezentantem Mrocznej Puszczy podczas narady u Elronda i jednym z członków Drużyny Pierścienia. Po jej rozpadzie wędrował dalej z Aragornem i Gimlim do Rohanu, gdzie walczył w bitwie o Helmowy Jar. Następnie wyruszył z Aragornem Ścieżką Umarłych i wziął udział w bitwie na Polach Pelennoru i w walce pod Morannonem. Był obecny w Minas Tirith podczas koronacji Aragorna i jego zaślubin z Arweną. Legolas przyjaźnił się z Aragornem i to ze względu na niego wyruszył z Drużyną Pierścienia w podróż ku Mordorowi. Dzielnie walczył u boku Elessara i wspierał swego przyjaciela w trudach wojny. Legolas znał prawdziwą tożsamość Aragorna i wiedział o jego przeznaczeniu, a także o jego związku z Arweną. Do Nieśmiertelnych Krain wyruszył dopiero po śmierci Elessara i jego ukochanej żony.
W trakcie wyprawy zaprzyjaźnił się z Gimlim i kiedy wojna dobiegła końca, wyruszyli we wspólną podróż po Śródziemiu. Legolas pokazał wówczas krasnoludowi las Fangorn, z kolei Gimli oprowadził go po Błyszczących Jaskiniach Aglarondu. Ostatecznie Legolas osiadł wraz z innymi elfami w Ithilien, gdzie pomagał odbudować zniszczone królestwo. W 1541 roku, tuż po śmierci Aragorna i Arweny, odpłynął do Valinoru zabierając ze sobą Gimlego. Relacje Legolasa z Aragornem i Gimlim pokazują, że był on wiernym i lojalnym towarzyszem, wspierał swych przyjaciół w każdej sytuacji i był zdolny do największych poświęceń w imię przyjaźni. Ostatecznie osiadł w Valinorze, gdzie dołączył do niego jego ojciec, Thranduil.