Imię Tauriela oznacza leśną dziewczynę. Elfka ta urodziła się i wychowała w Mrocznej Puszczy. Las był więc dla niej domem i naturalnym otoczeniem. Kiedy jej rodzice zginęli z rąk orków, król Thranduil wziął ją pod swoją opiekę. Od tamtej pory Tauriela mieszkała na królewskim dworze, gdzie sprawowała bardzo ważną funkcję- była dowódcą gwardii strzegącej Mrocznej Puszczy. Mimo młodego wieku, miała ok. 600 lat, zdobyła uznanie i szacunek zarówno króla, jego syna, jak i innych wojowników. W świecie zdominowanym przez mężczyzn, Tauriela musiała wyrosnąć na silną i odważną kobietę. Z gracją i zabójczą szybkością posługiwała się łukiem i dwoma sztyletami. Była doskonałą wojowniczką, która nie bez powodu dowodziła armią. Taurielę łączyła głęboka przyjaźń z księciem Mrocznej Puszczy, Legolasem. Syn króla był jej bardzo bliski- razem się wychowali i razem strzegli królestwa. Jednak nawet jeśli Tauriela czuła do Legolasa coś więcej niż tylko braterską miłość, to musiała zachować to dla siebie, bowiem zwykłej elfce nie wolno było związać się z królewskim synem.
Tauriela była smukłą i wysoką elfką, o rudych, długich włosach i orzechowych oczach. Nosiła szaty w kolorach typowych dla lasu- zieleni i brązie. Była lojalna wobec króla i swoich współbratymców, współczująca i otwarta na innych. Kiedy Mroczna Puszcza zamknęła się na obcych, każdego intruza wtrącając do lochów, Tauriela wciąż pozostała ciekawa świata. Pragnęła pomścić swych rodziców zamordowanych niegdyś przez orków, to też z zaciętością zwalczała te plugawe istoty. Widziała, że świat pogrąża się w ciemności i chciała ją odegnać, jednak król Thranduil skutecznie odseparował się od zewnętrznych krain. Tauriela namawiała go na zaatakowanie Dol Guldur, bowiem w starej fortecy wykluwały się wielkie pająki niepokojące królestwo elfów. Sama wyruszyła do Esgaroth, by walczyć z orkami, czym sprzeciwiła się królewskim rozkazom. Jej śladem podążył Legolas, dla którego bezpieczeństwo przyjaciółki było ważniejsze niż słuchanie ojca. Razem uratowali rodzinę Barda i innych mieszkańców od rzezi, której chcieli dokonać orkowie. Przy okazji elfka uleczyła Kilego, który umierał z powodu rany zadanej mu przez orka zatrutą strzałą.
Tauriela miała buntowniczą naturę i nie chciała zamykać się w Mrocznej Puszczy. Pragnęła żyć w zgodzie z innymi rasami i kulturami. Przede wszystkim jednak chciała walczyć z wszelkim złem zatruwającym Śródziemie, ponieważ była ona częścią tego świata. Tauriela czuła się odpowiedzialna nie tylko za swe królestwo, lecz również sąsiednie krainy, które cierpiały z powodu ciemności. Nawoływała do walki w obronie innych, bo wiedziała, że jeśli nikt nie przeciwstawi się złu, wówczas świat czeka zagłada. Tauriel iprzyszło żyć w czasach, kiedy ufność i dobroć elfów przeminęły- lata wojen i kruchy pokój uczyniły jej współbratymców odludkami zamkniętymi we własnych komnatach. Słoneczne dni i księżycowe noce zastąpiły mrok i lęk, Choroba, która niszczyła Zielony Las, niszczyła również umysły jego mieszkańców. Mimo tych wszystkich trudności, Taurieli udało się pozostać pogodną i wesołą elfką, przede wszystkim ceniącą przyjaźń, nawet jeśli miałaby ją dzielić z krasnoludem.
Nie występuje w tekstach J.R.R. Tolkiena.
Charakterystyka w oparciu o scenariusz filmu "Hobbit- Pustkowie Smauga".
Charakterystyka w oparciu o scenariusz filmu "Hobbit- Pustkowie Smauga".