Legolas i Gimli poznali się podczas narady u Elronda. Nie byli wówczas nastawieni do siebie przyjaźnie. Jako przedstawiciele dwóch różnych ras i kultur byli skłóceni i nie potrafili się porozumieć. Obaj dołączyli do Drużyny Pierścienia, a wspólna wyprawa zmieniła ich wzajemne relacje. Elfy i krasnoludy od wieków toczyły między sobą wojny i unikały siebie jak ognia. Odmienne kultury i dążenia poróżniły te dwie rasy i stworzyły wiele fałszywych uprzedzeń. W efekcie ich przedstawiciele nie potrafili ze sobą rozmawiać, a każde spotkanie kończyło się kłótnią. Brak zaufania i chęci współpracy doprowadził do głębokiego kryzysu. Przyjaźń, która zrodziła się pomiędzy Legolasem i Gimlim dobitnie pokazuje, że elf i krasnolud mogą być dla siebie wiernymi towarzyszami. Z początku ich relacja była oschła; łączył ich jedynie wspólny cel, jakim była ochrona Froda i Pierścienia. Z czasem jednak zaczęli odnajdować przyjemność we wzajemnej podróży. Legolas i Gimli zaczęli przełamywać nagromadzone uprzedzenia i uczyć się od siebie. Gdy Wojna o Pierścień dobiegła końca razem wyruszyli w podróż po Śródziemiu. Elf zabrał przyjaciela do lasu Fangorn by pokazać mu piękno natury, z kolei krasnolud pokazał swemu druhowi majestat Błyszczących Jaskiń Aglarondu. Legolasa i Gimlego połączyła głęboka przyjaźń, która obaliła wszelkie stereotypy narosłe pomiędzy tymi dwiema rasami. Obaj szanowali swoje poglądy i tradycje, a wspólne wyprawy bardzo ich do siebie zbliżyły. Legolas uratował Gimlemu życie, gdy ten skacząc na schodach Morii, omal nie upadł w przepaść. Późniejsza wizyta w Lorien i poznanie Galadrieli otworzyły serce krasnoluda na świat elfów. Anduiną płynął już w jednej łodzi z Legolasem, zachwycając się urodą Pani Światła, co wyraźnie wzruszyło elfa. Wspólny pościg za Uruk-Hai, obrona Helmowego Jaru, wyprawa przez Ścieżkę Umarłych i walka na Polach Pelennoru uczyniły z nich wiernych druhów na śmierć i życie. Gdy pod Czarną Bramą oczekiwali na ostateczną bitwę, byli gotowi razem umrzeć- jak przyjaciel z przyjacielem. Bez wątpienia była to przyjaźń niezwykła, która przetrwała do końca życia krasnoluda. W 1541 roku, tuż po śmierci Aragorna i Arweny, Legolas wyruszył w swą ostatnią podróż, do Valinoru. Zabrał ze sobą swego najlepszego przyjaciela, Gimlego, i razem odpłynęli poza horyzont, zamykając tym samym dzieje Drużyny Pierścienia.
Legolas i Gimli poznali się podczas narady u Elronda. Nie byli wówczas nastawieni do siebie przyjaźnie. Jako przedstawiciele dwóch różnych ras i kultur byli skłóceni i nie potrafili się porozumieć. Obaj dołączyli do Drużyny Pierścienia, a wspólna wyprawa zmieniła ich wzajemne relacje. Elfy i krasnoludy od wieków toczyły między sobą wojny i unikały siebie jak ognia. Odmienne kultury i dążenia poróżniły te dwie rasy i stworzyły wiele fałszywych uprzedzeń. W efekcie ich przedstawiciele nie potrafili ze sobą rozmawiać, a każde spotkanie kończyło się kłótnią. Brak zaufania i chęci współpracy doprowadził do głębokiego kryzysu. Przyjaźń, która zrodziła się pomiędzy Legolasem i Gimlim dobitnie pokazuje, że elf i krasnolud mogą być dla siebie wiernymi towarzyszami. Z początku ich relacja była oschła; łączył ich jedynie wspólny cel, jakim była ochrona Froda i Pierścienia. Z czasem jednak zaczęli odnajdować przyjemność we wzajemnej podróży. Legolas i Gimli zaczęli przełamywać nagromadzone uprzedzenia i uczyć się od siebie. Gdy Wojna o Pierścień dobiegła końca razem wyruszyli w podróż po Śródziemiu. Elf zabrał przyjaciela do lasu Fangorn by pokazać mu piękno natury, z kolei krasnolud pokazał swemu druhowi majestat Błyszczących Jaskiń Aglarondu. Legolasa i Gimlego połączyła głęboka przyjaźń, która obaliła wszelkie stereotypy narosłe pomiędzy tymi dwiema rasami. Obaj szanowali swoje poglądy i tradycje, a wspólne wyprawy bardzo ich do siebie zbliżyły. Legolas uratował Gimlemu życie, gdy ten skacząc na schodach Morii, omal nie upadł w przepaść. Późniejsza wizyta w Lorien i poznanie Galadrieli otworzyły serce krasnoluda na świat elfów. Anduiną płynął już w jednej łodzi z Legolasem, zachwycając się urodą Pani Światła, co wyraźnie wzruszyło elfa. Wspólny pościg za Uruk-Hai, obrona Helmowego Jaru, wyprawa przez Ścieżkę Umarłych i walka na Polach Pelennoru uczyniły z nich wiernych druhów na śmierć i życie. Gdy pod Czarną Bramą oczekiwali na ostateczną bitwę, byli gotowi razem umrzeć- jak przyjaciel z przyjacielem. Bez wątpienia była to przyjaźń niezwykła, która przetrwała do końca życia krasnoluda. W 1541 roku, tuż po śmierci Aragorna i Arweny, Legolas wyruszył w swą ostatnią podróż, do Valinoru. Zabrał ze sobą swego najlepszego przyjaciela, Gimlego, i razem odpłynęli poza horyzont, zamykając tym samym dzieje Drużyny Pierścienia.