Bitwa na Polach Pellenoru rozegrała się 15 marca 1419 roku. Oblężone od dwóch dni Minas Tirith płonęło i było bliskie upadku- armia Mordoru zdołała wedrzeć się do środka i zajmowała kolejne poziomy miasta. Wraz ze świtem przybył król Theoden z odsieczą. Widząc liczne zastępy wroga przeraził się, jednak nie było już odwrotu. Wygłosił płomienna mowę, zagrzewając swych żołnierzy do walki i ruszył z ogromną szarżą wprost na zdezorientowanych orków. Bitwa ta nie powinna bowiem mieć miejsca. Wszak Rohan miał zostać zniszczony przez Sarumana, więc Sauron nie spodziewał się wsparcia dla Gondoru. Jednak siła ludzi okazała się większa niż Mroczny Władca przypuszczał. Rohirrimowie rozgromili armię wroga i szykowali się do zepchnięcia orków do przystani, gdy usłyszeli dźwięk rogów. Na pomoc Mordorowi przybyli właśnie Haradrimowie z Południa dosiadający ogromnych olifantów. Stworzenia te widziano wówczas ostatni raz. Mumakile zadały Rohanowi ogromne straty, jednak żołnierze Theodena zdołali powalić wiele tych zwierząt. Widząc przewagę ludzi, Król Czarnoksiężnik z Angmaru zszedł na Pola Pelennoru, by osobiście wesprzeć orków i Haradrimów. Nazgul śmiertelnie zranił wówczas Theodena, ale sam został pokonany przez Eowinę, dzięki czemu nie zabił więcej Rohirrimów.
W ostatniej chwili do przystani w Pelargirze przypłynął Aragorn z Armią Umarłych, która pokonała siły Nieprzyjaciela, nikogo nie pozostawiając przy życiu. Wypełniła tym samym przysięgę daną niegdyś królowi Gondoru i w końcu mogła odnaleźć spokój. Bitwa została zwyciężona, jednak straty były ogromne. Wielu Rohirrimów, w tym król Theoden, zginęło, a Minas Tirith było poważnie zniszczone. Bez wątpienia była to największa bitwa w tamtych czasach, duże było też jej znaczenie polityczne. Dzięki wygranej powstrzymano na jakiś czas kolejny atak Saurona, dając tym samym Wolnym Ludom możliwość przegrupowania sił, a Frodowi szansę na zniszczenie Jedynego Pierścienia. Bitwa na Polach Pelennoru uświadomiła ludziom jak ogromną siłą dysponują, gdy walczą zjednoczeni i dała początek trwałej przyjaźni pomiędzy Gondorem i Rohanem.
