Theoden zastąpił Eowinie i Eomerowi ojca, gdy ich rodzice zginęli w 1402 roku. Szczególną miłością i troską otoczył on swą siostrzenicę. Król dostrzegał niezwykłą siłę i chart ducha księżniczki. Eowina bardzo chciała walczyć, jednak Theoden lękał się o jej bezpieczeństwo, więc nie wyrażał na to zgody. Król miał również ogromne poczucie winy, że zawiódł swą siostrzenicę, gdy opętał go Saruman. Wówczas Eowina została sama na nieprzyjaznym dworze podporządkowanym rozkazom Grimy Smoczego Języka. Jej brat Eomer był zajęty walką w obronie ziem Rohanu, z kolei kuzyn Theodred zmarł od ran odniesionych w bitwie z orkami. Księżniczka nie mogąc pomóc swemu wujowi, musiała czuć się bezradna. Gdy Gandalf uzdrowił króla, ich relacja uległa poprawie. Theoden pragnął by Eowina była szczęśliwa, ale widział ile trosk na nią spadło w ostatnim czasie. Próbował na nowo zadbać o swą siostrzenicę- nie pozwolił jej walczyć, gdy przeprawa ludności cywilnej z Edoras do Helmowego Jaru została zaatakowana przez wilki z Isengardu. Choć Eowina rwała się do bitwy, król kazał jej uciekać z poddanymi do Rogatego Grodu; a podczas oblężenia Helmowego Jaru wysłał ją do Błyszczących Jaskiń Aglarondu z kobietami i dziećmi.
Eowina próbowała się buntować, ale Theoden był nieprzejednany. Król bardzo lękał się o życie swej siostrzenicy i nie chciał ryzykować, że księżniczka ucierpi w walce. Eowina była dla niego jak córka i kochał ją ponad życie, dlatego chciał zrobić wszystko, co w jego mocy, by zapewnić jej bezpieczeństwo. Jednocześnie księżniczka chciała chronić swego wuja i razem z nim walczyć w obronie Rohanu, odmowy Theodena były więc dla niej bolesne. Eowina bardzo kochała króla, dlatego nie mogła mu się jawnie sprzeciwić. Gdy Rohan wyruszył z odsieczą do Gondoru, Theoden przekazał księżniczce pełnię władzy w Edoras, życząc jej, by jak najdłużej utrzymała miasto w razie przegranej. Tym samym wysłał ją z dala od pola bitwy. Jednak Eowina już podjęła decyzję i w przebraniu mężczyzny wyruszyła do Minas Tirith z armią króla. Podczas bitwy na Polach Pelennoru dzielna księżniczka stanęła w obronie rannego wuja i sprzeciwiła się samemu królowi Nazguli- Czarnoksiężnikowi z Angmaru. Pokonała go ponieważ była kobietą, tym samym złamała zaklęcie nałożone na Upiora, że nie zdoła go zabić żaden żywy mężczyzna.
Jednak rany Theodena były zbyt rozległe i król wkrótce zmarł w objęciach swej ukochanej siostrzenicy. Dla Eowiny było to gorzkie pożegnanie. Straciła bowiem kolejnego członka swej rodziny. Jednak czas przyniósł księżniczce ukojenie, a jej związek z Faramirem był spełnieniem marzeń zmarłego wuja, który zawsze pragnął, by jego siostrzenica znów się uśmiechała.