Aragorn trafił pod opiekę Elronda gdy miał zaledwie dwa lata. Jego matka, Gilraena, pragnąc chronić go przed Sauronem, zawiozła go do Rivendell. Aragorn wychował się w Imladris, a Elrond zastąpił mu ojca. Jako że niebezpieczeństwo ze strony Mrocznego Władcy było wciąż żywe, tożsamość Aragorna została zatajona- nadano mu wówczas imię Elessar. Aragorn wzrastał wśród elfów, poznając ich język i wiedzę, co uczyniło go człowiekiem niezwykłym, zawieszonym pomiędzy dwoma światami- ludzkim i elfickim.
Szczególna więź łączyła go z Elrondem, który był dla niego mentorem i przewodnikiem. Elrond nigdy nie ukrywał przed Elessarem jego pochodzenia, więc ten doskonale wiedział o ciążącym nad nim przeznaczeniu. Aragorn przyjaźnił się z synami Elronda- Elladanem i Elrohirem. Wyprawiał się z nimi w częste wędrówki po Śródziemiu. W końcu zakochał się w córce Elronda, wystawiając tym samym ich przyjaźń na ciężką próbę. Aragorn miał 20 lat, kiedy Elrond opowiedział mu o jego pochodzeniu i prawach do tronu Gondoru- w tym momencie Elessar wkroczył na ścieżkę prowadzącą go do Białego Miasta. Elrond cały czas wspierał Aragorna w wypełnianiu przeznaczenia- przekuł dla niego Narsila, skierował na Ścieżkę Umarłych i służył mu swą wiedzą.
Gdy Elrond zrozumiał jak silna jest miłość jego córki do Elessara, powiedział mu, że Arwena poślubi tylko króla Gondoru. Tym samym postawił przed Aragornem ultimatum: tron i miłość albo nic. Jednak Elrond do końca miał nadzieję, że jego córka odpłynie do Valinoru. Wielokrotnie ją do tego nakłaniał. Próbował również wpłynąć na Aragorna, by ten kazał Arwenie odejść. Elrond bez wątpienia kochał Elessara jak własnego syna, ale wiedział, że godząc się na jego związek z Arweną straci swą jedyną córkę. Ich przyjaźń była trudna i naznaczona konfliktem, mimo to razem walczyli przeciwko Sauronowi. Obaj byli rozdarci pomiędzy miłością i lojalnością. W końcu Elrond zaakceptował decyzję swej córki i razem z nią wyruszył do Minas Tirith, by oddać jej rękę królowi Gondoru.
Szczególna więź łączyła go z Elrondem, który był dla niego mentorem i przewodnikiem. Elrond nigdy nie ukrywał przed Elessarem jego pochodzenia, więc ten doskonale wiedział o ciążącym nad nim przeznaczeniu. Aragorn przyjaźnił się z synami Elronda- Elladanem i Elrohirem. Wyprawiał się z nimi w częste wędrówki po Śródziemiu. W końcu zakochał się w córce Elronda, wystawiając tym samym ich przyjaźń na ciężką próbę. Aragorn miał 20 lat, kiedy Elrond opowiedział mu o jego pochodzeniu i prawach do tronu Gondoru- w tym momencie Elessar wkroczył na ścieżkę prowadzącą go do Białego Miasta. Elrond cały czas wspierał Aragorna w wypełnianiu przeznaczenia- przekuł dla niego Narsila, skierował na Ścieżkę Umarłych i służył mu swą wiedzą.
Gdy Elrond zrozumiał jak silna jest miłość jego córki do Elessara, powiedział mu, że Arwena poślubi tylko króla Gondoru. Tym samym postawił przed Aragornem ultimatum: tron i miłość albo nic. Jednak Elrond do końca miał nadzieję, że jego córka odpłynie do Valinoru. Wielokrotnie ją do tego nakłaniał. Próbował również wpłynąć na Aragorna, by ten kazał Arwenie odejść. Elrond bez wątpienia kochał Elessara jak własnego syna, ale wiedział, że godząc się na jego związek z Arweną straci swą jedyną córkę. Ich przyjaźń była trudna i naznaczona konfliktem, mimo to razem walczyli przeciwko Sauronowi. Obaj byli rozdarci pomiędzy miłością i lojalnością. W końcu Elrond zaakceptował decyzję swej córki i razem z nią wyruszył do Minas Tirith, by oddać jej rękę królowi Gondoru.
