Edoras było stolicą Rohanu. Miasto zbudowano na wzgórzu pośród równin, a w oddali widoczne było pasmo Gór Białych. Nazwa w języku Rohirrimów oznaczała dziedzińce. Przed główną bramą rozciągał się cmentarz- dwa rzędy kurhanów, gdzie pochowano królów z pierwszej i drugiej dynastii. Miasto było otoczone fosą i cierniowym wałem, który był potężny i ostro zakończony. Wzdłuż szerokiej, kamiennej drogi prowadzącej na wzgórze powstały domostwa, gdzie mieszkali Rohirrimowie. Na wzniesieniu natomiast zbudowano dwór królewski zwany Meduseld, co oznacza Złoty Dwór. Powstał on w 2969 roku z rozkazu Brega. Otaczały go trawy, a do środka prowadziły szerokie schody i taras, na którym stały ławy. Wrota prowadziły do głównej sali, u szczytu której znajdował się królewski tron. Komnata ta była ogromna i bez wątpienia służyła za miejsce audiencji i uczt. To tutaj toczyło się życie królewskiego dworu. Za główną salą musiały być rozmieszczone mniejsze komnaty dla króla, rodziny królewskiej i służby. W pobliżu Złotego Dworu zbudowano zbrojownie i stajnie.
Edoras zostało w przeważającej części zbudowane z drewna, toteż nie miało znaczenia militarnego. Ludność cywilna i król nie mogli bronić się przed najeźdźcą w stolicy, dlatego zbudowano Helmowy Jar- twierdzę zdolną przetrwać każdy niemal szturm. Samo Edoras sprawiało raczej wrażenie osady na wzgórzu aniżeli reprezentacyjnej stolicy, ale Rohan nigdy nie słynął z okazałych budowli. Rohirrimowie od wieków tworzyli budynki niskie i drewnianie, w przeciwieństwie do Gondoru, który wznosił kamienne twierdze. Edoras było kwintensencją rohańskich tradycji- miasto było skromne i niepozorne, a jednak praktyczne i wygodne. Tacy też byli jego mieszkańcy, którzy ponad wszelkie ozdoby i zbytki cenili sobie spokój, uprawę ziemi i hodowlę koni. Edoras przetrwało Wojnę o Pierścień, choć gdyby Theoden poniósł klęskę pod Minas Tirith, miasto miało służyć Eowinie do ochrony. Wątpliwe jednak by księżniczka długo zdołała bronić się w stolicy.
