Elrond urodził się w Pierwszej Erze w Beleriandzie jako syn Earendila i Elwingi. Pojął za żonę Celebrianę, córkę Galadrieli i Celeborna. Miał troje dzieci- bliźniaków Elladana i Elrohira oraz córkę Arwenę. Elrond władał Rivendell, krainą elfów położoną w Ukrytej Dolinie. Był przyjacielem wszystkich wolnych ludów Śródziemia, więc drzwi Imladris były otwarte dla każdego wędrowca. Dzięki takiemu podejściu Rivendell było nazywane Ostatnim Przyjaznym Domem. Elrond podlegał władzy Gil-Galada, króla elfów z Lindonu. Jego bratem był Elros, władca Numenoru zwany również Tar-Minyaturem. Obaj bracia byli półelfami, więc mogli wybrać czy chcą należeć do rasy elfów, czy też do rasy ludzi. Elrond wybrał życie elfa, z kolei Elros żywot człowieka (jako półelf żył znacznie dłużej niż przeciętny człowiek- zmarł w wieku 500 lat, a jego potomkowie nazywani Dunedainami około 200 lat). Podczas pierwszej wojny z Sauronem (w 1693 roku Drugiej Ery) Elrond na rozkaz Gil-Galada wyruszył z armią do Eriadoru. Jednak siły Nieprzyjaciela były znacznie potężniejsze. Z odsieczą przybył wówczas Elros, dzięki czemu pokonano Mrocznego Władcę.
Jednak w 3429 roku Drugiej Ery Sauron ponownie zaatakował Eriador. Wówczas zawiązał się Ostatni Sojusz pomiędzy ludźmi i elfami (Elrond wraz z Gil-Galadem dowodził zastępami elfów). W 3434 roku stoczono ogromną bitwę na równinie Dagorlad. Siły Nieprzyjaciela zostały rozbite i armie Sojuszu wkroczyły do Mordoru, gdzie przez 7 lat oblegały Barad-Dur. W 3441 roku Drugiej Ery Sauron opuścił swą wieżę i stanął do walki z Gil-Galadem i Elendilem- obydwaj ponieśli śmierć. Elrond był spadkobiercą Gil-Galada, otrzymał od niego jeden z Wielkich Pierścieni wykutych dla elfów- Vilyę, Pierścień Powietrza. Nosił go aż do końca swego pobytu w Śródziemiu i zabrał ze sobą do Valinoru. Elrond posiadał dar jasnowidzenia i zdolności do uzdrawiania. W Trzeciej Erze, gdy wybuchła Wojna o Pierścień, miał ponad 6000 lat. Cechowały go więc: ogromna mądrość, doświadczenie i roztropność. Elrond przewodził naradzie, podczas której powstała Drużyna Pierścienia. Uczestniczył również w obradach Białej Rady. Miał dobre relacje ze swymi teściami; współpracowali razem, by skuteczniej chronić Śródziemie przed zakusami Saurona. Elrond wychował Aragorna, przyszłego króla Gondoru; dla niego kazał przekuć Narsila; udzielał schronienia swym sprzymierzeńcom i służył radą każdemu, kto jej potrzebował. Odegrał bez wątpienia niezwykle ważną rolę w Śródziemiu. Walczył z Sauronem i wsperał Wolne Ludy w nierównej wojnie z Mrocznym Władcą. W filmowej ekranizacji wysłał do Helmowego Jaru zastęp elfów pod wodzą Haldira. Uczynił to wprawdzie pod wpływem Galadrieli, jednak dzięki temu obrona Grodu przetrwała noc. Zawiózł również Aragornowi Andurila, miecz zdolny do pokonania Saurona, i skierował Elessara na Ścieżkę Umarłych. Elrond był mocno związany ze swą jedyną córką Arweną. Rozstanie z nią było najtragiczniejszym wydarzeniem w jego życiu. Również jego synowie Elladan i Elrohir postanowili pozostać w Śródziemiu, tak więc Elrond odpłynął do Valinoru sam, by zanieść swej żonie przykrą wiadomość, że ich dzieci jako półelfy, wybrały drogę śmiertelności. Jego statek zniknął za horyzontem 29 września 1421 roku- tym samym zakończyła się Trzecia Era. W Valinorze spotkał się ze swą żoną, Celebrianą, która przed nim opuściła Śródziemie.
