Minas Tirith, zwane również Białym Miastem ze względu na kolor murów, było stolicą Gondoru- Królestwa Ludzi. Gondor został założony rok po zagładzie Numenoru i wraz z Arnorem (położonym w Eriadorze) tworzył Królestwa Na Wygnaniu. Minas Tirith powstało tuż po założeniu kraju i pierwotnie znane było jako Minas Anor- Wieża Zachodzącego Słońca. Miasto było strażnicą mającą chronić Gondor przed dzikimi ludźmi zamieszkującymi doliny Gór Białych. Ulegało wielokrotnym przebudowaniom, tak że miasto w Trzeciej Erze nie przypominało już tego, które wzniesiono za rządów Anariona, syna Elendila. Minas Tirith z biegiem lat odgrywało różne role w królestwie- z początku było strażnicą, później letnią rezydencją królewską, aż w końcu stało się stolicą Gondoru i głównym miastem-twierdzą. Gdy upadło Minas Ithil (miasto położone w Ithilien, siedziba Isildura), zmieniono nazwę Minas Anor na Minas Tirith, czyli Wieżę Straży.
Minas Tirith było miastem potężnym i wspaniałym. Zostało wzniesione przy górskim zboczu i składało się z siedmiu poziomów. Na samym szczycie wznosiła się majestatyczna Wieża Ectheliona, w której spoczywał Palantir. Miasto było symbolem dawnej potęgi Numenoru i kunsztu Ludzi Zachodu. Przed królewskim pałacem rosło Białe Drzewo, które symbolizowało władzę króla. Po śmierci Isildura, który nie pozostawił po sobie żadnego potomka, zwiędło ono i uschło, ponieważ Gondor stracił prawowitego władcę na wiele długich lat. Nastała Era Namiestników, którzy zastępowali zaginionego króla, jednak nie byli w stanie przywrócić Białemu Drzewu życia. Był to zmierzch Minas Tirith. W Trzeciej Erze Białe Miasto stało się celem ataku Saurona, który chciał zrównać je z ziemią, by król nie mógł powrócić do stolicy. Podczas Wojny o Pierścień armie Mrocznego Władcy oblegały miasto, nieomal doprowadzając je do zagłady. Od klęski uratowało je przybycie Rohanu i Nieśmiertelnej Armii z Dwimorbergu.
Minas Tirith zostało odbudowane przez Aragorna, gdy ten zasiadł na tronie Gondoru. To w Białym Mieście miała miejsce koronacja Elessara i jego ślub z Arweną. Po powrocie króla Białe Drzewo odżyło i znów kwitło, symbolizując odzyskaną chwałę. W Minas Tirith znajdowały się Domy Uzdrowień, miejsce przeznaczone dla chorych i rannnych (tam właśnie leczono z ran Eowinę i Faramira, i tam młodzi poznali się i zakochali w sobie), oraz Domy Umarłych, gdzie mieściły się grobowce królów i namiestników.