Saruman był wielkim mędrcem, zgubiła go jednak własna chciwość. Gdy zaczął studia nad Wielkimi Pierścieniami na potrzeby Białej Rady, szybko zrodziło się w nim pożądanie- chciał Pierścienia Władzy dla siebie. Na własną rękę rozpoczął więc poszukiwania cennej zguby. Bez wątpienia korzystał wówczas z Palantiru, który znajdował się w Orthanku. W tamtym czasie było to bardzo niebezpieczne, ponieważ po upadku Arnoru część widzących kamieni zaginęła i nie wiadomo było, w czyich rękach się znajdują. Jeden z Palantirów posiadał Sauron, dlatego Saruman szybko wpadł w jego sidła. Obietnica władzy i potęgi skusiła czarodzieja i popchnęła go do zdrady. Saruman jak każdy Istari przybył do Śródziemia, by nieść pomoc jego mieszkańcom w walce z Sauronem. Tym czasem stał się jego sprzymierzeńcem i wrogiem Wolnych Ludów. Zdrada czarodzieja była ogromnym zaskoczeniem i zrodziła silny niepokój. Królestwa ludzi, Gondor i Rohan, znalazły się w potrzasku- uwięzione pomiędzy Dwiema Wieżami.
Saruman na rozkaz Saurona wyhodował specjalną armię zabójczych Uruk-Hai i skierował ją na Rohan. Dzięki temu Sauron mógł skupić się na Gondorze. Czarodziej był tylko pionkiem w grze Mrocznego Władcy. Czarnoksiężnik chciał posłużyć się nim do unicestwienia Rohanu i szybszego przejęcia władzy w Śródziemiu. Jednak plan Saurona zawiódł, ponieważ ludzie prowadzeni przez Aragorna zdołali odeprzeć atak na Helmowy Jar. Tym samym Theoden wraz ze swymi jeźdźcami wyruszył na odsiecz Gondorowi. Tego czarnoksiężnik nie przewidział, dlatego poniósł klęskę na Polach Pelennoru. Przymierze między Dwiema Wieżami zrodziło się z nienawiści i pożądania, a jego celem było zabicie każdego, kto miłował wolność. Poważnie zagroziło ono Śródziemiu i dawało szansę Sauronowi na wygranie wojny.
